10 lutego 1940 roku rozpoczęła się pierwsza masowa deportacja Polaków na Wschód. Sowieci zastosowali zasadę odpowiedzialności zbiorowej. W pierwszej kolejności zostały wywiezione rodziny wojskowych, urzędników państwowych, pracowników służby leśnej oraz kolei.

W nocy z 9 na 10 lutego 1940 roku Polacy na Kresach Wschodnich zostali obudzeni ze snu o północy łomotaniem kolbami karabinów do drzwi. Dano im pół godziny na spakowanie się, następnie saniami, przy czterdziestostopniowym mrozie, przywożono całe rodziny na stacje kolejowe, gdzie czekały już bydlęce wagony. Pod eskortą żołnierzy NKWD wywożono Polaków na Syberię, do Kazachstanu oraz na daleką północ.

Deportacje Polaków w głąb terytorium Związku Sowieckiego był to dramat w czterech aktach. Według danych Instytutu Pamięci Narodowej na nieludzką ziemię, w ramach czterech deportacji, wywieziono około 370 tysięcy Polaków.

W środę, 12 lutego, obchodziliśmy w Sejnach 85. rocznicę tych dramatycznych wydarzeń. Z inicjatywy Stowarzyszenia Pamięci Łagierników Żołnierzy AK Sejny w Muzeum Kresów Rzeczypospolitej Obojga Narodów młodzież z sejneńskich szkół oraz z Gib spotkała się z Sybirakami z Augustowa, którzy przeżyli Golgotę Wschodu.

Uczniowie wysłuchali relacji jednych z ostatnich świadków historii. Tysiące Polaków zmarło na nieludzkiej ziemi, gdzie nie obowiązywały żadne zasady. Miłość do Polski i przywiązanie do tradycji pomogły zesłanym Polakom przetrwać w tych nieludzkich warunkach.

W spotkaniu wzięli udział uczniowie klasy II PTL. Opiekę nad młodzieżą sprawował pan Jarosław Jurkiewicz.

Grafika pochodzi ze strony Instytutu Pamięci Narodowej (rysunek nieznanego łagiernika przedstawia transport więźniów odkrytymi ciężarówkami w lutym 1940 r.)

Jarosław Jurkiewicz
środa, 12 lutego 2025