ZSCKR w Sejnach

Rocznica Zbrodni Katyńskiej
lista wpisów

obrazek

W kwietniu w całej Polsce obchodzono 79. rocznicę Zbrodni Katyńskiej. Na przełomie kwietnia i maja 1940 roku Sowieci zamordowali blisko 22 tysiące polskich oficerów. Polakom nie zostały postawione żadne zarzuty natury prawnej. Zostali zamordowani, ponieważ reprezentowali system wartości sprzeczny z komunistyczną utopią. W Katyniu od strzału w tył głowy zginęli przedstawiciele pokolenia, które aktywnie uczestniczyło w procesie odbudowy wolnej Polski. W ubiegłym roku obchodziliśmy 100-lecie odzyskania Niepodległości. W tym roku 1 września minie 80. rocznica wybuchu drugiej wojny światowej, największego kataklizmu w historii naszego narodu. Warto w tym momencie pokusić się o refleksję historyczną i spojrzeć na Mord Katyński z perspektywy tych wielkich dat, w których zamyka się doświadczenie historyczne współczesnego Polaka.
(zdjęcie pochodzi ze strony katyń.ipn.gov.pl)

11 kwietnia 1943 r. amerykańska agencja Transocean podała informację o „odkryciu masowego grobu ze zwłokami 3 000 oficerów polskich, zabitych w lutym i marcu 1940 roku przez GPU (dawna nazwa NKWD). Pomiędzy zabitymi znajduje się generał Smorawiński z Lublina. Niemieckie władze wojskowe obliczają ogólnie liczbę polskich oficerów zabitych i pogrzebanych tam, na 10 tysięcy”.

13 kwietnia 1943 Radio Berlin poinformowało o odnalezieniu masowych grobów pod Katyniem. Za paradoks historii należy uznać fakt, że międzynarodowa opinia publiczna dowiedziała się o tej zbrodni dzięki Józefowi Goebbelsowi, ministrowi propagandy III Rzeszy.

Rozpoczęcie II wojny światowej było możliwe dzięki współpracy III Rzeszy i Związku Radzieckiego.

Los Polski zostaje przesądzony 23 sierpnia 1939 roku. W Moskwie zostaje podpisany pakt Ribbentrop – Mołotow. Obie strony tego porozumienia zobowiązują się do współpracy mającej na celu likwidację państwowości polskiej.

Po niemieckiej agresji na Polskę Berlin wysyła do Moskwy depesze wzywające sojusznika do zbrojnej interwencji. Stalin zwleka z wydaniem rozkazu ataku na Polskę. W końcu 17 września 1939 roku Armia Czerwona wkracza na wschodnie tereny Rzeczpospolitej. Do niewoli dostają się tysiące polskich żołnierzy. Następnym krokiem było oddzielenie oficerów od pozostałych jeńców.

Dużą grupę zatrzymanych stanowili oficerowie rezerwy. Wśród nich naukowcy, lekarze, inżynierowie, prawnicy, nauczyciele, urzędnicy państwowi, przedstawiciele wolnych zawodów. Po korekcie linii granicznej między III Rzeszą a Sowietami część szeregowych oraz podoficerów zostanie przekazana stronie niemieckiej.

Polscy oficerowie zostają umieszczeni w specjalnych obozach w Kozielsku oraz Starobielsku.

Do obozu w Ostaszkowie trafili funkcjonariusze Policji, Korpusu Ochrony Pogranicza, Straży Granicznej oraz Służby Więziennej.

28 września 1939 roku NKWD i Gestapo podpisały tajne porozumienie w celu zwalczania wszelkich form oporu wobec władz okupacyjnych. Szczegóły operacji eksterminacji polskich elit były omawiane na specjalnych konferencjach w Zakopanem, Krakowie i Lwowie.

2 marca 1940 roku Ludowy Komisarz Spraw Wewnętrznych ZSRR Ławrientij Beria w tajnej notatce skierowanej do Stalina stwierdził, że polscy oficerowie „stanowią zdeklarowanych i nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy sowieckiej”. Jego zdaniem za uzasadnione należy uznać ich rozstrzelanie.

5 marca 1940 roku Biuro Polityczne KC WKP(b) ze Stalinem na czele w oparciu o tekst notatki wydało tajną decyzję, która będzie podstawą wymordowania polskich oficerów. 22 marca Beria wydaje rozkaz „rozładowania więzień”. 3 kwietnia wyrusza pierwszy transport z polskimi jeńcami.

Polskich oficerów mordowano strzałem w tył głowy w Katyniu oraz w siedzibach obwodowych zarządów NKWD w Charkowie i Kalininie (dzisiejszy Twer). Ostatni transport polskich jeńców przeznaczonych na śmierć odchodzi 12 maja.

Zbrodnia Katyńska była możliwa dzięki współpracy dwóch totalitaryzmów. Na miejscu zbrodni znaleziono niemieckie naboje, które Sowieci otrzymali w ramach wymiany gospodarczej.

Symbolem męczeństwa polskiego narodu są losy córek generała Dowbora-Muśnickiego. Starsza Janina Lewandowska była jedyną kobietą zamordowaną w Katyniu. Młodsza Agnieszka została rozstrzelana przez Niemców w Palmirach.

Zachęcamy do odwiedzenia strony poświęconej okolicznościom Zbrodni Katyńskiej.

 

Wpisany przez Jarosław Jurkiewicz
poniedziałek, 15 kwietnia 2019